Smieszne historie gdy nie zdazyliscie..

[Feniks]

Niee, licencja na s**nie z zaszczytnym pierwszym nume

001.......

Hmmm gdzieś już o tym było ....

[Mol]

Kurna dzis licencja przydalaby mi sie z pewnoscia. Mialem stawic sie na komisji do orzekania o niepelnosprawnosci, wysiadam z samochodu cisnie mnie, lece, patrze wszedzie gdzie tu kibel, lece patrze Opera budynek okragly, jedne drzwi zamkniete, lece z drugiej strony, otwarte ufff, ale oczywiscie "Toaleta tylko dla pracownikow", biegne z powrotem, przypomnialo mi sie o pobliskiej knajpie, zielone swiatlo lece, patrze, knajpy dawno juz nie ma, swiatlo juz czerwone, auta po piskach, ciekawe co powiedzialbym na swoje usprawiedliwienie gdyby mnie ktos walnal czy cos, anyway, lece, w koncu dobieglem, Urzad Wojewodzki, ZDAZYLEM!!!!

[exa]

Mol.....nasz Hero

[Patryśka]

ZDAZYLEM!!!!

I to sie liczy...W sumie "szkoda" bylaby nastepna historia gdy nie zdazylismy

[Mol]

ZDAZYLEM!!!!

I to sie liczy...W sumie "szkoda" bylaby nastepna historia gdy nie zdazylismy

Niby tak hehe, ale jednak wole zdazyc niz miec pelne gacie, a cisnelo mnie ostro, prawie 2 dni bez wizyty w WC. Musialbym miec spodnie z krokiem w kolanach zeby nie bylo widac. Takich, niestety, nie posiadam.

[Feniks]

Musialbym miec spodnie z krokiem w kolanach zeby nie bylo widac. Takich, niestety, nie posiadam.

A kalesony masz? ..... NIe? .... To do sklepu i z tyłka nie ściągać

[Mol]

Kalesony mialem, wczoraj z lekka zimno bylo.

[Cinimini]

Ja troszke skrece z tematu kleksow....mianowicie:Wlasnie weszlam do sluzbowego wc patrze ,a tam dryfujacy w sedesie balast...wiecie jaka byla moja pierwsza mysl....."szczescierz"

[Mol]

Hehe, Pan Kleks w kosmosie.

[Feniks]

Hehe, Pan Kleks w kosmosie.

Akademia Pana Kleksa ?

[Mol]

Tryumf Pana Kleksa? :

[pyziółka]

A u mnie w domu moi współmieszkańcy zatkali dzisaj kibel. I nic sie z tym nie da zrobić. Na razie zalałam wszystko tzw. kretem. Ciekawe co sie stanie

[Cinimini]

Martini-wstrzasniete niemieszane

[ewela78]

Ja też należę do tych szczęśliwców co od czasu do czasu nie zdążą. Pamiętam jak pierwszy raz mi się to zdarzyło, to było na początku choroby. Ciepły majowy wieczór centrum miasta. Spotkanie z kolegą z pracy (zajmowaliśmy się wtedy wolontariatem na rzecz dzieci z rodzin najuboższych). Siedzieliśmy na ławce, rozmawialiśmy aż tu nagle ......... gigantyczny ból brzucha, jakby ktoś wpuścił tam kreta ja kręcę co to za uczucie. Na twarzy pojawiały mi się coraz to inne kolory od bordo po blado biały. Czułam jak się pocę i byłam pewna że nie wytrzymam (do domu ok.20minut spacerkiem). Myśli mi się kołatały nie wiedziałam o czym mówić wręcz wrażenie że słyszę go przez mgłę. Wprawnie udałam że mi się coś przypomniało i że muszę koniecznie już wracać do domu. Kolega usilnie próbował mnie odprowadzić. Stwierdziłam że i tak jestem spóźniona i zaczęłam biec. I to był błąd. Biegłam i czułam jak ciepła lawa zalewa mnie i spływa mi po udach w dół. Na szczęcie miałam na sobie pod spodniami rajstopy i one zatrzymały co nie co. W majtkach zrobiło mi się juz za ciasno. Potem to już nawet nie trzymałam bo nie miałam siły. Biegłam i płakałam, a za mną ciągnął się fekaliany smród . To było upokarzające.
Gdy weszłam do domu zapłakana, tata myślał że ktoś zrobił mi krzywdę.

Nie wiedziałam wtedy na co choruję, nawet się nie leczyłam (do lekarza trafiłam dopiero po ok roku od pierwszych objawów), nie wiedziałam, że to zdarzy się jeszcze nie raz.

[pyziółka]

Przykre bardzo