CU mam zdiagnozowane od września 2016. Choroba zaczęła dokuczać w 2015 i diagnozę (po konsultacji z dr google) wystawilam sobie sama- Rak
Wszystkie bowiem objawy na to wskazywały, więc nie miałam wątpliwości 
(przemęczenie, krwawe biegunki 20x na dobę, brak apetytu, utrata wagi do 43kg, bóle brzucha itd).Strach przed szpitalam, badaniami (kolonoskopia to było dla mnie najgorsze z możliwych badań
) no i jeszcze i chyba najważniejsze to, że w domu miałam noworodka ( z którym przeszłam ciężkie chwile... 2 miesiące w szpitalu, 2 tyg pod respiratorem, stan po resuscytacji i pierwsze przytulenie własnego dziecka po miesiącu). Byłam mu potrzebna,a myśl że mogłabym teraz iść do szpitala mnie paraliżowała. Gdy dziecko skończyło rok, a moja waga wynosiła <43kg, zostałam wręcz zaciągnięta siła do lekarza... .
Diagnoza postawiona bardzo szybko (trafiłam na świetnego lekarza, ale nie był on pierwszym u ktorego bylam)-Colitis Ulcerosa.
Od tamtego czasu (wrzesień 2016) jestem na asamax 500, 3x2, przez 7 miesięcy brałam encorton, brałam udziała w badaniach klinicznych PTG-100, obecnie schodzę z cortimentu mmx i biorę azathioprine.
Mój stan po encortonie znacznie się poprawił. Przytyłam do 56kg, objawy zniknęły, jednak po odstawieniu znów schudłam do 50kg i wróciły biegunki 10x dobe. Badania kliniczne nie przyniosły efektu (mogłam trafić na placebo). Cortiment podobnie jak encorton przywrócił mnie do żywych. Mam nadzieję, że uda mi się odstawić steryrdy i wejść w długą remisję. Obecnie męczy mnie ciągłe zmęczenie i ból stóp.
Niestety to, że tak długo zwlekałam z wizytą u lelarza ma swoje nieodwracalne skutki. Moje jelito się skrociło i wygląda jak u osób chorujących już wiele lat
Bardzo żałuję, że tak postąpiłam...niestety nie mogę cofnąć czasu
), a jest przecież kilka razy krótsza.
Odrobinę ml zaczęło robić takie spustoszenie, że szkoda gadać. Oczywiście za wszystko obwiniałam siebie.