Napisz coś dołującego

[Anette28]

Obyty ja nawet nie mam już sił patrzeć na to będzie dalej, a zapowiada się niezbyt ciekawie. I to właśnie te komplikacje są dołujące i trzeba sobie od czasu do czasu na to dołowanie pozwolić.

no właśnie, a już wiesz coś więcej? Trzymam kciuki i dla Ciebie jutro zaświeci słońce

[Tubisia]

Na razie chodzę na rehabilitację, czekam na wizytę u ortopedy i hematologa, muszę zrobić rezonans, to, że coś ze szpikiem kostnym jest pewne, ale co to po badaniach, po prostu mam już serdecznie dość chorowania, a było już tak fajnie bez kuli

[Anette28]

Na razie chodzę na rehabilitację, czekam na wizytę u ortopedy i hematologa, muszę zrobić rezonans, to, że coś ze szpikiem kostnym jest pewne, ale co to po badaniach, po prostu mam już serdecznie dość chorowania, a było już tak fajnie bez kuli

czuję, że będzie dobrze

[Tubisia]

Dzięki eh czasem musze sobie ponarzekać:(

[Tubisia]

Odebrałam kolejne wyniki morfologii: w ciągu tygodnia hemoglobina spadła o 1 a Fe o 15 ... nosz żesz kurde... a przeciez niecały miesiąc temu dożylnie było...

[Luki36]

Nastrój mam dziś mocno depresyjny
Nie lubię tak sie czuć. Mało co cieszy i jakiś taki człowiek jest przejmujący sie wszystkim, nawet błahostkami, gdzie innego dnia, nawet by nie pomyślał o danej sprawie. Ehh, szkoda gadać.
Brzuch trochę męczy, ale nie będę tu marudził, gdyż bywało gorzej.

[Noelia]

Zaczynam się zastanawiać, jak długo ja jeszcze wytrzymam ten stres...
Od jego pierwszych objawów żyję w ciągłym lęku, potem diagnoza to już w ogóle, to całe napięcie powoli mnie zaczyna przerastać chyba.
Staram się zachowywać normalnie, żartować itd., ale wewnątrz to
Nikt sobie chyba nie zdaje sprawy, jak ja to przeżywam wszystko.
W tej chwili czekam na jego wyniki morfologii itp. z krwi i nawet taka drobnostka mnie wykańcza, ja już nie mam siły chyba...

[obyty.z.cu]

Od jego pierwszych objawów żyję w ciągłym lęku, potem diagnoza to już w ogóle, to całe napięcie powoli mnie zaczyna przerastać chyba.

nie chciałbym się wtrącać, ale jeśli nie wyluzujesz, pozwolisz mu chorować, a on nie będzie "grał" silnego i niezależnego będzie wszystkim lepiej. CU to tylko choroba, bonus do życia, da się z tym żyć więc w czym problem ? ...
Zacznijcie żyć swoim rodzinnym życiem, a nie skupieni tylko na chorowaniu. Są inne ważniejsze sprawy.

Choćby to , że właśnie "przepieprzyłem" dobre danie z kapupsty pekińskiej , która miała być do makaronu. To jest problem, bo nie wiem jak to naprawić
Ale, trudno..ja nie zjem, a żona takie lubi, czyli jej na wierzchu, będzie miała więcej ..
To właśnie jest życie, codzienne .
A choroby to TYLKO dodatki

[Tubisia]

Zacznijcie żyć swoim rodzinnym życiem, a nie skupieni tylko na chorowaniu. Są inne ważniejsze sprawy.

Sama prawda.


Dzwoniła do mnie pani doktor z mswia z wawy, mam podwyższone próby wątrobowe i albo mi zmniejszą dawkę 6MP albo ją odstawią poziom D3 masakrycznie niski nawet podane w zeszłym tygodniu żelazo znowu spada. Niech ktoś to ode mnie to zabierze

[Luki36]

Zaczynam się zastanawiać, jak długo ja jeszcze wytrzymam ten stres...
Od jego pierwszych objawów żyję w ciągłym lęku, potem diagnoza to już w ogóle, to całe napięcie powoli mnie zaczyna przerastać chyba.
Staram się zachowywać normalnie, żartować itd., ale wewnątrz to
Nikt sobie chyba nie zdaje sprawy, jak ja to przeżywam wszystko.
W tej chwili czekam na jego wyniki morfologii itp. z krwi i nawet taka drobnostka mnie wykańcza, ja już nie mam siły chyba...

Za bardzo sie tym przejmujesz. A te dolegliwości nawet Ciebie bezpośrednio nie dotyczą. Pamiętaj, że fajnie jak nie będziesz się zamartwiała, o to może jakoś dodatkowo wpływac na męża negatywnie. Dawaj mu energię, optymizm, radość i co tam jeszcze chcesz...

[Jacekx]

...

Choćby to , że właśnie "przepieprzyłem" dobre danie z kapupsty pekińskiej , która miała być do makaronu. To jest problem, bo nie wiem jak to naprawić
Ale, trudno..ja nie zjem, a żona takie lubi, czyli jej na wierzchu, będzie miała więcej ..
To właśnie jest życie, codzienne .
A choroby to TYLKO dodatki

Jak zwykle masz rację Obyty.Z.CU myślę toczka w toczkę.
Jednak trudno w życie wprowadzić oderwanie się od problemów zdrowotnych i ja też stary chory niestety czasami bliskim mi osobom dokuczam marudzeniem o swoim zdrowiu, lekarzach, szpitalach, aptekach... itp. .

Po prostu są takie konstrukcje psychiczne co muszą wygadać się i to co dręczy wyrzucić na zewnątrz ... zapominamy się czasami , że to kogoś może zaboleć
Pewnie Noelia obecnie też taka jest

[obyty.z.cu]

Za bardzo sie tym przejmujesz. A te dolegliwości nawet Ciebie bezpośrednio nie dotyczą.

no sorki, ale tu palnąłeś ..głupotę . Jak to nie dotyczą ? a kogo jak nie jej ?
Nie chodzi o bezpośrednie objawy chorobowe, ale na psychikę chorowanie najbliższych to już bezpośrednie przełożenie jest. Nie wszyscy potrafią sobie z tym radzić.
Wielu przejmuje na siebie własnie "niemożność" ..Nie mówię, że to złe, ale dla chorującego to dodatkowe obciążenie.
Wielu na forum pisało, że często odczuwając takie parcie najbliższych, woli umyślnie ich zniechęcać do siebie. Co niby w efekcie ma najbliższych uwolnić od niego (chorego). Czasem efekt dostają odwrotny. Każdy ma inną psychikę.
Nie można oszukiwać że choroby nie ma, ale tez nie można powolić by przejęła panowanie nad całą rodziną. Oby tylko nie okazało się, że to ten chory jest odpowiedzialny za wszystko...
Warto czasami pogadac z mądrym psychologiem klinicznym, który patrząc z boku pokaże, że trzeba żyć dalej, razem czy osobno, z choroba czy bez niej..ale napewno lepiej w szczerych rozmowach niż w przeżywaniu kazdego momentu w swoim wnętrzu.
Czasem to przerasta wszystkich i zabija co naważniejsze w rodzinie, odbierając radość z bycia razem i dla siebie, a nie dla współczucia.
Oby te przemyślenia nie doszły za daleko.

A z dołujących to..właśnie dostałem pismo, że będą budować (utwardzać) drogę przy której mieszkam. Niby pozytywnie, ale... no właśnie, przed ogrodzeniem mam super ogródek kwiatowy, a w 2 dni go nie przeniosę.
Pięknie kwitną teraz konwalie i inne kwiaty..ech..

[Luki36]

no sorki, ale tu palnąłeś ..głupotę . Jak to nie dotyczą ? a kogo jak nie jej ?

Czyli , jak zwykle

Chodziło mi o bezpośrednie objawy chorobowe u koleżanki. Pośrednio ją je jednak nie dotykają, nieprawdaż?
Bezpośrednio ja dotyczy cała sytuacja w chacie - to fakt. Więc tak jak napisałeś, nie mam faktycznie za bardzo racji.
Aczkolwiek napisałem ,że ważna jest postawa koleżanki , bo ja np. jak ma zrypany humor i mi źle, a żona by dodatkowo była jeszcze bardziej załamana niż ja, to raczej ciężko wyjść z tego stanu. A gdy żonka wesoła wraca, pociesza mnie i w ogóle pozytywna energia, to można czasem zapomnieć o chorobie...nawet na te 30 sekund <żarcik>

Dobra, uciekam z tematu.
Z dołujących, to nastrój mam , rzec by można, w skali 1-10 ..... 5

Pozdro i zdrówka wszystkim!

[Jacekx]

...
Z dołujących, to nastrój mam , rzec by można, w skali 1-10 ..... 5

Pozdro i zdrówka wszystkim!

Też tak mam jak Ty Luki...
ale, ale Pozdro i zdrówka wszystkim! i w życie

tzn. do stomatologa na fotel o 14.30 oj ,oj ... się będzie działo

[Bizonik]

Ale marudzicie no
Mam chorego kota ma wade serca przesniety przedsionek i zaczela nam się dusić w nocy przed wczoraj. Dwie doby niepewności, dwie doby prawie bez snu. Dopiero dzis po wizycie u kociego kardiologa diagnoza i leki i dalsza obserwacja. Jak się nie walczy o siebie to trzeba walczyć o najbliższych. Także głowa do góry i na przód przed siebie.

W piątek kolejna biologia już się zaczynam stresować.