Witam wszystkich :)

[Munia1989]

Mam na imię Agnieszka. Od jakiegoś czasu przeglądam to forum a dziś w końcu postanowiłam oficjalnie się przywitać i napisać coś o sobie.
Problemy z przewodem pokarmowym mam już dobre 4 lata. Zaczęło się od biegunek, i bólu żołądka. Oczywiście chodziłam do różnych specjalistów, z czego najczęściej tłumaczyli to stresem, mówili że to prawdopodobnie refluks, IBS. Więc leczyli mnie na te choroby, czasami było lepiej, czasami gorzej, biegunki raczej nie ustawały, ale jakoś nauczyłam się z nimi żyć, bo codziennie, nawet kilka razy dziennie brałam loperamid, a jak coś bolało to lekarze zalecali mi no-spę i coś przeciwbólowego, i oczywiście pilnowałam się z jedzeniem. Od jakiegoś roku zaczęły boleć mnie jelita, lekarze jak zwykle kazali brać tylko rozkurczowe, przeciwbólowe leki i kazali odstawić mleko bo może przez to były te biegunki, dostałam również leki depresyjne, bo ponoć one maja tez działanie na jelita. Brałam je jakiś czas, odstawiłam mleko i może jakby biegunek było troszkę mniej, ale nie ustąpiły całkowicie. Prawdziwe problemy zaczęły się pod koniec listopada zeszłego roku. Dostałam tak silnych ataków bólowych że aż nie umiem tego opisać. No i znowu zaczęło się szukanie pomocy, ale na próżno. Nawet karetka po mnie nie przyjechała, bo stwierdzili że skoro jestem taka młoda to mogę do szpitala pojechać sama. W moim mieście nikt nie umiał mi pomóc, aż w końcu dostałam skierowanie do szpitala do Wrocławia, trafiłam tam dopiero po 8 tygodniach strasznego męczenia się. I jak tam trafiłam to zdiagnozowali u mnie Crohna. Gdy dowiedziałam się co to za choroba, że ona jest nieuleczalna myślałam że się załamię. Dostawałam różne leki, sterydy, antybiotyki, była chwilowa, ale bardzo krótka poprawa, a potem jeszcze gorsze zaostrzenie, jeszcze gorzej mnie bolało, myślałam że umrę. Zrobiła mi się dodatkowo niedrożność przewodu pokarmowego. Zrobili mi operację, wycieli to co było zaatakowane, no i niestety potrzebna tez była ileostomia.
Teraz już wyszłam ze szpitala, pomału dochodzę do siebie, uczę się żyć z tym workiem, ale jest to bardzo ciężkie. Nie jest to wszystko takie piękne jak opisują w gazetkach typu „Nasza Troska”.
Mi Crohn wywrócił życie do góry nogami, musiałam wszystko zmienić, z wielu rzeczy zrezygnować. Właśnie kończyłam dwa kierunki studiów, z jednego musiałam wziąć dziekankę, drugi- staram się zaliczać. Musiałam się przeprowadzić z miasta gdzie studiowałam i które uwielbiałam znowu do mamy. Straciłam znajomych, zrezygnowałam z salsy, siłowni, prawa jazdy, normalnego życia. Chciałabym znowu żyć normalnie, chociaż nie wiem kiedy mogłoby to nastąpić.
Cieszę się że trafiłam na to forum, bo widzę że jest tu mnóstwo wspaniałych ludzi, którzy wspierają się nawzajem.
Pozdrawiam

[Osóbka]

Witaj Munia1989,
Dużo przeszłaś i dobrze, że tutaj trafiłaś. Ważne, żeby mieć kogoś, przed kim można się wygadać, a ten ktoś Cię zrozumie. Także po to tu jesteśmy, ale i po to, żeby czasem dać kopniaka, albo rozmieszyć do łez. Korzystaj z forumowych rad, a myślę, że i Ty będziesz czasem mogła pomóc innym swoimi doświadczeniami.
Fajnie, że jesteś

[Natuśka]

Munia1989, bądź dzielna

Właśnie kończyłam dwa kierunki studiów, z jednego musiałam wziąć dziekankę, drugi- staram się zaliczać.

Rozumiem Cię bardzo dobrze...

Straciłam znajomych, zrezygnowałam z salsy, siłowni, prawa jazdy, normalnego życia.

Kochana, wszystko wróci, powoli, stopniowo, może w innej formie, ale wróci- tego Tobie życzę

Cieszę się że trafiłam na to forum, bo widzę że jest tu mnóstwo wspaniałych ludzi, którzy wspierają się nawzajem.

Również się cieszę i mam nadzieję, że będziemy pomocni

Witaj na Forum

[maggie0278]

Munia1989, Witaj

dużo przeszłaś, mam nadzieję, że teraz będzie już tylko lepiej. Nie taki Crohn straszny jak go malują
Dobrze, że jesteś z nami

[Orzelek]

Cześć Agnieszko

Wśród Nas są też osoby z wyłonioną stomią. Polecam Ci lekturę działu "Stomia i J-pouch", gdzie znajdziesz wiele pożytecznych informacji na ten temat.

Chętnie pomożemy

Buziaki

[Baby]

Munia1989, witaj wśród nowych, lepszych przyjaciół którzy Cię nie opuszczą

Ja także wiele lat miałam diagnozę IBS, jechałam na lekach przciwbólowych, rozkurczowych, loperamidzie, lekach uspokajających. Nic to nie dało. Miałam tłumy pseudo przyjaciół teraz została garstka - i ta garstka mi wystarczy bo zawsze mogę na nich liczyć. Dzięki temu forum poznałam nowych wspaniałych przyjaciół z którymi spotykamy się, rozmawiamy godzinami, wspieramy się w każdej sytuacji. Mam nadzieje, że w tym całym nieszczęściu i Ciebie spotka wiele dobrego

[Duduś]

Cześć Agnieszka

[deth]

dzień dobry

[Piciu]

Aloha

Straciłam znajomych

lecz zyskasz nowych, zwłaszcza tutaj , głowa do góry

[Imponderabilia.]

Witaj! Mi choroba także przewróciła życie do góry nogami, było ciężko..
Teraz już jest lepiej. Pamiętaj, że nie jesteś sama! A i głowa do góry!

[kaczor]

Hej Munia1989, Mi też choroba na wywracała w życiu mniej czy więcej , myślę że każdemu tutaj
Ja też straciłem kilku znajomych , lecz zostali Ci naj najlepsi Na których zawsze można liczyć
Tutaj mimo że jestem krótko, widzę gron ludzi którzy zawsze mogą Cię wesprzeć poratować jakąś rada albo tylko dobrym słowem Co by uśmiech zagościł na twarzy

[kasia38]

witaj Agnieszka

[Mala_Mi]

Hej Aguś

[Natalka]

cześć